فیلم گرد, وب سایت خبری تحلیلی فیلمگرد,filmgard www.FilmGard.com
نوشته های مشابه
انجمن تهیه‌کنندگان سینمای مستند ایران طی بیانیه‌ای در خصوص پرداختن به موضوع تهیه‌کنندگی مستند در تلویزیون، اعلام کرد که نمی‌توان تهیه‌کننده را در فرآیند تولید آثار مستند نادیده گرفت.
در بیانیه انجمن تهیه‌کنندگان سینمای مستند ایران چنین آمده است:
«به نام خدا
پیرو مطالب مطرح شده در رسانه های جمعی در خصوص تهیه کنندگی مستند در تلویزیون طی روزهای اخیر، طیف مباحث عنوان شده ما را بر آن داشت تا ضمن روشنگری در ابعاد مختلف موضوع و صیانت از جایگاه تهیه کنندگی در سینمای مستند، مطالبی را به عرض برسانیم.
نخستین تاکید آن‌که سعی کنیم در نگارش و بیان متن ها و مصاحبه ها، نهالی بکاریم بر سر هر پیچ کلام. این که امروز پس از سال‌ها و به پشتوانه گنجینه عظیم آثار مستند که به سعی وافر مستندسازان و هوشمندی و درایت تهیه کنندگانی بزرگ در حوزه سینمای مستند فراهم آمده، موضوع تهیه‌کنندگی در تنها رسانه دیداری و شنیداری کشور دچار غمض عین شود، خسرانی است بزرگ.
تجربه تاریخی مبین و شاهد آشکاری است بر این‌که سینما با پیدایش و حرکت رو به پیشرفت خود با حضور تهیه کنندگان حرفه‌ای توانست از یک سرگرمی، رفته رفته به سوی صنعت و ماندگاری گام بردارد. حرفه تهیه کنندگی برخلاف برخی آرا و نظرات، حاصل عمق یافتن و علمی شدن تجارب و مهارت‌ها در حوزه‌های مختلف از فعالیت‌های سینمایی است. شکل‌گیری تلویزیون در جهان و در ایران نیز از این قاعده مستثنی نبوده و بسیار موثرتر از سینما، پخش تلویزیونی اساسا با حضور تهیه کننده و نقش او در تشخیص و تولید آثار فرهنگی، هنری و رسانه‌ای برای پخش فراگیر شکل گرفته است. علی‌رغم حضور عوامل مهمی همچون کارگردان، نویسنده، پژوهشگر، تصویربردار، گروه صدا، موسیقی، تولید و تدوین، بدون زمینه دادن به اعمال نقش حرفه‌ای تهیه کننده در تلویزیون (و البته نقد نظارت حرفه‌ای مستمر و نزدیک بر آن)، شبکه‌های تلویزیونی جذابیت و فراگیری خود را از دست می‌دهند. این حرفه تهیه‌کنندگی است که تمامی این فعالیت‌ها را از پیگیری‌هایی صرفا فرهنگی، علمی و یا هنری، به فرایند و محصولی اجتماعی و قابل عرضه و نمایش عمومی مبدل می‌کند. این نقش را همواره مستندهای تاثیرگذار بر عهده داشته و دارند.
با اندکی تامل در همه این مطالب، چگونه می توان تهیه کننده یا حرفه تهیه کنندگی را در فرآیند تولید آثار مستند نادیده گرفت و الگوهای منسوخ شده مربوط به چند دهه گذشته و یا موارد استثنا را به عنوان شیوه های نوین و موفق تولید در عرصه مستندسازی تعمیم داد؟ و چگونه می توان موفقیت های آثار ارزشمند مستند سالیان گذشته در آگاهی بخشی به جامعه و کسب افتخارات و جوایز ملی و بین المللی در مهمترین رویدادهای ملی و جهانی را حاصل روابط خاص یا مبهم و روش های نامناسب تولید ارزیابی کرد؟ آیا به نظریه‌های کارشناسان علوم اجتماعی و ارتباطات در تفاوت و نقش آثار تک قسمتی در مقایسه با مجموعه های مستند برای فرهنگسازی و ایجاد الگوهای رفتاری و اصلاح سبک زندگی منطبق با فرهنگ دینی- ملی به ویژه در نسل جوان و خانواده های ایرانی اندیشیده ایم؟ آیا در تخصیص و رتبه بندی بودجه، می‌توانیم هر برنامه غیر نمایشی را اثر مستند تلقی کنیم؟ و سوالات فراوان دیگری که یقینا در فرصت و مجالی مناسب باید به همه آن‌ها پرداخت و انجمن و تمامی تهیه‌کنندگان عضو آن آمادگی و علاقه خود را برای ورود حرفه‌ای و دقیق به همه این سوال‌ها و ابهام‌ها اعلام می‌نمایند.
امروز بیشتر از هر زمان دیگر، نیاز است تمامی دست اندر کاران و مدیران حوزه سینمای مستند به ویژه در رسانه ملی، پیش از طرح مباحث و معضلات خود در رسانه‌های عمومی با کمک از کارشناسان خبره و آگاه نسبت به تعیین مسیر مناسب در رفع موانع اقدام نمایند.
انجمن تهیه کنندگان سینمای مستند ایران از بدو تاسیس، همواره سعی داشته ضمن جلوگیری از بروز سوء تفاهم در مسائل حرفه‌ای مرتبط با حوزه تهیه کنندگی مستند، با ایجاد همدلی و وفاق، به ایجاد فضایی مناسب و مطبوع برای فعالیت اعضا و تمامی فعالان این حوزه اقدام نماید. بدیهی است در گفت وگو‌های کارشناسانه بین دست اندرکاران حرفه‌ای و صنفی با مدیران اجرایی و فرهنگی درحوزه مستند، می‌توان از بروز سوءتفاهم‌های احتمالی جلوگیری کرد.
انجمن تهیه کنندگان سینمای مستند ایران»
