کارگردان امریکایی فیلم «صدای سکوت»مطرح کرد: فیلم استعاره‌ای از زندگی واقعی است، گاهی در یک لحظه پر از امید هستیم و در لحظه‌ای دیگر کاملا ناامید می‌شویم.به گزارش ارتباطات و اطلاع‌رسانی سی و سومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر، در نشست پرسش و پاسخ فیلم سینمایی «صدای سکوت» به کارگردانی ماکسیمون مونی‌هان که محصول ۲۰۱۴ کشور امریکا است، این کارگردان به ارائه توضیحاتی درباره فیلمش پرداخت، او دلیل بالا بودن سرعت فریم‌های فیلم را ادای احترامی به سینمای کلاسیک و فضای جادویی فیلم دانست و در ادامه گفت: به ظاهر امریکا سرزمینی آزادی است، اما در حقیقت در همه جای آن برده‌داری وجود دارد و اصلا امریکا از برده‌داری متولد شده‌است و این حقیقتی است که باید با آن کنار بیاییم.
وی درباره سیاه و سفید بودن بخش دوم فیلم نیز عنوان کرد: در بخش اول فیلم چون شخصیت اصلی داستان در کشور خودش، گواتمالا زندگی می‌کند، همه چیز خوب و رنگی است، اما در بخش دوم وقتی به امریکا می‌رود و در کشوری غریبه زندگی می‌کند، دیگر زندگی سیاه و سفید می‌شود. در واقعیت هم به این شکل است که گواتمالا کشوری پر نور و آفتابی است، اما امریکا اینطور نیست.
این کارگردان جوان با بیان اینکه همه افراد برای زندگی باید برای دیگری کار کنند، اظهار کرد: چیزی که به دنبال نشان دادنش بودم، این است که این اتفاق‌ها در زندگی واقعی هر کدام از ما می‌افتد و استعاره‌ای است از زندگی واقعی؛ اینکه در لحظه‌ای امید دارید و ممکن است لحظه‌ای دیگر کاملا ناامید شده‌باشید.
وی ادامه داد: امریکا کشور بزرگی است که عقاید مختلفی در آن زندگی می‌کنند و در آن آدم‌های مختلفی هم رنج می‌کشند، در این میان کسانی که به سفیدپوست معروف هستند، با اینکه می‌دانند اتفاقاتی در حال افتادن است، اما بی‌توجهی می‌کنند و این مشکل بزرگی در امریکا است.