فیلم گرد, وب سایت خبری تحلیلی فیلمگرد,filmgard www.FilmGard.com
نوشته های مشابه
کارگردان فیلم آذر، شهدخت ، پرویز و دیگران گفت: وضعیت سینمای ایران از نظر تعداد تماشاگران غیرواقعی و وخیم تر از آمارهای اعلام شده در باره فروش است.
به گزارش روز چهارشنبه گروه فرهنگی ایرنا، بهروز افخمی در سومین نشست پژوهش سینمای ایران در خانه هنرمندان ایران به تشریح وضعیت فعلی سینمای ایران پرداخت و گفت: آمار ۱۲ میلیونی در واقع حدود ۸ میلیون نفر است. به عنوان مثال آمار تماشاگران شهر موش ها دو برابر آمار واقعی اعلام شده و این قضیه به درجات مختلف در مورد تمام فیلم ها صادق است.
در سومین نشست هفته پژوهش سینمای ایران با عنوان سینمای ایران و فیلم نامه فرهاد توحیدی و محمد شهبا دست اندرکاران حوزه سینما برگزار شد .
کارگردان شوکران در بخش دیگری از سخنان خود ادامه داد: در حال حاضر روایت غیرخطی راه نجات فیلمنامه نویسی دانسته می شود، اما به نظر من این شیوه روایت در واقع راه فرار فیلمنامه نویس برای پنهان کردن این قضیه است که قصه تازه ای در دست ندارد. عمر روایت غیرخطی کمابیش به آخر رسیده است و احتمالا در چند سال آینده فیلمنامه نویسان به چنین ترفندی پناه نمی برند.
این کارگردان سینما اظهار داشت: آخرین فیلم پر فروش سینمای جهان که احتمالا ماندگار هم خواهد شد فیلم آواتار است، در حالی که بازیگر مشهور نداشته و روایتش کاملا خطی است. روایتی پهلوانی و نظامی که احتمالا مورد پسند بخش زیادی از تماشاگران از جمله زنان نیست و احتمالا سازنده هم این قضیه را می داند. تایتانیک هم که فیلم بسیار پروفروشی بود روایتی کاملا خطی داشت، تماشاچی زن هم بسیار به آن علاقه مند بود و بارها آن را دید. پس فیلمنامه نویس باید از توجیه شکست هایش دست بردارد و بپذیرد صنعت سینما صنعت دشواری است که در آن شکست های فراوانی وجود دارد. زیرا سینما نیاز ذاتی انسان نیست و تماشاگر در آن دنبال دریافت چیزی است که در زندگی به آسانی نمی تواند دریافت کند.
براساس گزارش خانه هنرمندان ، کارگردان فیلم آذر، شهدخت، پرویز و دیگران در ادامه سخنرانی اش گفت: توصیه من به کسانی که در ابتدای راه هستند این است که به عنوان فیلمنامه نویسی به چارچوب های واقعی سینما برگردید، نه آن چیزهایی که خیال می کنیم سینما است.
افخمی گفت: این اصول ساده را نه تنها فیلمسازان جوان یاد نمی گیرند بلکه توسط فیلمسازان با تجربه تر هم نادیده گرفته می شوند. مردم برای چه سینما می روند؟ چه تعداد از فیلم های ما برای پرده بزرگ ساخته شده اند؟ آیا فیلمسازان ما آماده مواجهه با تماشاگری هستند که یکی دو ساعت در سالن تاریک سینما می نشیند و می خواهد به فیلمساز هجوم بیاورد؟ یا اینکه می خواهیم به او بگوییم اینها حرف ها و منویات و نگاه فلسفی من به زندگی است و شما هم باید از آن لذت ببرید؟ می دانید تاریکی با تماشاگر چه می کند؟ تاریکی تماشاگر را در وضعیت عذاب آوری قرار می دهد، مگر آنکه فیلمساز بداند چگونه از آن برای غرق کردن تماشاچی در فیلم استفاده کند. اینها قواعد ابتدایی سینماست که با دانستن آن، لازم نیست به روایت غیرخطی پناه ببریم.
وی افزود: اگر داستان خطی را خوب تعریف کنیم هنوز مشتری دارد. در حال حاضر داستان های خطی تکراری شده اند و راه فرار هم شده بُر زدن چند روایت با هم که مثلا در فیلم ۲۱ گرم شاهد آن بوده ایم. این راه ها به سرعت کهنه می شود. اگر فیلم های موفق امروز را ببینیم داستان های واقعی دارند، مثل «شکارچی روباه» یا «تک تیرانداز آمریکایی» و دلیل موفقیت آنها هم این است که واقعیت از تخیل همه ما جلوتر است.
افخمی افزود: اگر حوصله تحقیق درباره واقعیت را داشته باشیم همیشه داستان هایی وجود دارد که با روایت خطی و داستان گوییِ سرراست، تماشاگر را جذب کرده و دو ساعت پای فیلم نگه دارد.
